Kopia wyroku w sprawie rewizyjnej Kosseckiego, Górnego i innych z maja 1964 (pdf) Niniejszy dokument załączamy w nawiązaniu do fałszywych informacji, które rozpowszechnia paszkwilant, a poniżej zamieszczamy analizę dr Rafała Brzeskiego.
Rafał Brzeski
Analiza materiału video opublikowanego pod adresem
https://www.youtube.com/watch?v=ufcK5iAS9SI
Osobnik A, jak się wydaje autor materiału, postawił tezę, że osobnik B współpracował w latach 1960. ze Służbą Bezpieczeństwa działając na szkodę bliżej nieokreślonej liczby osób. Na poparcie swojej tezy osobnik A przedstawia wybiórcze i niepełne dokumenty Ministerstwa Spraw Wewnętrznych pochodzące z archiwum Instytutu Pamięci Narodowej oraz świadka – osobnika C.
Już na wstępie osobnik A określił osobnika B jako „agenta”, co ma pożądane w publicystyce zabarwienie negatywne, ale jest błędem merytorycznym, bowiem osobnik B będąc obywatelem polskim z definicji nie mógł być agentem instytucji podlegających MSW. Dla rodzimej służby agentem jest wyłącznie obywatel obcego państwa.
W materiale video brak informacji na rzecz jakiej instytucji wchodzącej w skład MSW miał działać osobnik B. Na podstawie niepełnych dokumentów można najwyżej domniemywać, że na rzecz wydziału IV Departamentu III MSW.
W trakcie ponad 22 minutowego materiału pada stwierdzenie osobnika A, że zachował się wpis ewidencyjny świadczący, że osobnik B był współpracownikiem MSW, ale wpisu tego w materiale nie okazano.
Osobnik A twierdzi, że osobnik B był tajnym współpracownikiem MSW gdyż posługiwał się pseudonimami „X” oraz „Rybak” i na dowód przedstawia pismo IPN. W materiale video przedstawiono okładki teczek pracy TW „X” („Rybak”), ale z przedstawionych dokumentów MSW nie wynika jednoznacznie, że „X” oraz „Rybak” to osobnik B. Z treści dokumentów sygnowanych „X” można domniemywać, że informator „X” mógł obracać się w tym samym środowisku co osobnik B, ale brak jednoznacznego potwierdzenia. Potwierdza to ogólnie osobnik C, ale nie przedstawia niepodważalnych argumentów.
Dokumentów sygnowanych pseudonimem „Rybak” w materiale video nie przedstawiono. Przedstawiono tylko okładkę teczki pracy „czynnego” współpracownika „Rybak”.
Z przedstawionych okładek teczek można domniemywać, że pseudonim „Rybak” został nadany później niż pseudonim „X”.
W materiale video nie podano kiedy „X” został zwerbowany jako współpracownik MSW, na jakiej podstawie został zwerbowany, nie przedstawiono jego zobowiązania do współpracy. Z pieczątki na okładce teczki pracy tajnego współpracownika „X” można wnosić, że został zarejestrowany 7 stycznia 1963 roku co koresponduje z tą samą datę założenia teczki. Z datą 7 stycznia 1963 roku kolidują natomiast dwa dokumenty przywołane w materiale video, a mianowicie nie datowany rękopis oraz datowana na 20 grudnia 1962 roku jego maszynopisowa kopia, a także datowana na 4 stycznia 1963 roku rękopisowa informacja sygnowana „X”. Materiał video nie wyjaśnia tej sprzeczności dat.
W materiale video nie podano jak długo trwała współpraca „X” („Rybak”) z MSW. Z zaprezentowanych dokumentów można domniemywać, że co najmniej do stycznia 1966 roku. Nie podano również jak współpraca została rozwiązana.
Brak też w materiale video wyjaśnienia dlaczego zaprezentowany w nim dokument zatytułowany „Doniesienie” i datowany na 5 listopada 1963 r. był początkowo 295 kartą w teczce a później stał się 307 kartą, co świadczy, że do zbioru teczki dołączono później niż 5 listopada 12 kart dokumentów datowanych przed 5 listopada 1963 r.
Osobnik A stwierdza w materiale video, że „nie stanowi najmniejszego problemu” udowodnienie, że rękopiśmienne dokumenty są dziełem osobnika B. Podobnego zdania jest osobnik C. Brak jednak w materiale analizy grafologicznej.
Zaprezentowane w materiale video skorowidze nazwisk z teczek pracy, co jak sugeruje osobnik A ma świadczyć o rozmiarach donosicielskiej działalności osobnika B, są przewidzianymi procedurami archiwów MSW indeksami nazwisk wszystkich osób wymienionych, czyli jak to określano „przechodzących”, w dokumentach znajdujących się w danej teczce. Nie mogą zatem stanowić świadectwa krzywd wyrządzonych informacjami osobnika B. Podobnie nie jest świadectwem krzywd zbiór pism przewodnich do kopii dokumentów znajdujących się w teczkach przekazywanych różnym jednostkom organizacyjnym MSW.
Podsumowując, jak się wydaje w zamierzeniu osobnika A zaprezentowany materiał video miał mieć charakter dokumentalny, ale z uwagi na wysoce pejoratywną warstwę semantyczną oraz liczne etykiety można ten materiał uznać za publicystykę o charakterze paszkwilu.
Niezrozumiały jest cel przygotowania i opublikowania rzeczonego materiału video. Przy swoich ułomnościach merytorycznych nie poszerza on zasobu wiedzy, co potwierdzają między innymi słowa i zachowanie osobnika C. Niewykluczone, że publikacja materiału jest elementem obecnej w internecie licytacji „polskich patriotów”, „prawdziwych polskich patriotów” oraz „tradycyjnych polskich patriotów”, która to licytacja stanowi wspaniały materiał wyjściowy dla dywersji rosyjskich agend wojny informacyjnej.
